Vanmorgen mocht ik met de harp komen spelen bij het Geheugensteunpunt, in het kader van de muziek-pilot.
We hadden plezier met het zingen van bekende liedjes en het uitpluizen van de oud Hollandse teksten. ‘langs Berg en Dal, klinkt hoorngeschal’, ‘Des Winters als het regent’, ‘Hagel en sneeuw, onweer wind en regen’ … samen vullen we de teksten aan en als we het even niet weten dan zingen we lalalalalahhh, prachtig klinkt dat zo samen.
Herinneringen en grapjes rollen over tafel.
We praten over de harp, de oorsprong van het instrument, we voelen de magische zachte klanken. Iedereen mag even aan de snaren voelen en prachtige glissando’s maken. Dat is niet moeilijk en voelt heel leuk.
Na de oud Hollandse liedjes stappen we over naar de Beatles en Simon and Garfunkel, ook dit wordt meegezongen en geneuried. Dan komen er een verzoeknummer aan bod: Hallelujah van Leonard Cohen. Het wordt muisstil, zakdoekjes komen tevoorschijn. Bij het geheugensteunpunt is dat zo fijn, er is een veilige sfeer waar zowel de lach als de traan ruimte hebben. Mensen kennen en steunen elkaar.
Als afsluiter een paar meezingers, iedereen zingt mee met ‘My bonnie is over the ocean’ en zelfs een tweede stem wordt erin gegooid.
‘Ik ga vandaag heel vrolijk naar huis’ zegt meneer stralend. Een goed begin van het jaar.
Op de gang vertelt mevrouw me ‘ik had t liefst de hele tijd met mijn ogen dicht zitten luisteren. Het voelt zo fijn…” ze legt haar handen op haar hart en zegt ‘ik voel het hier nog helemaal natrillen, heerlijk!’
